کارگردان فیلم های سینمایی «علف های هرز» و «گریز از مرگ» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بی تردید سرمایه گذار مهمترین عامل تولید یک فیلم سینمایی است چرا که اگر سرمایه ای وجود نداشته باشد فیلمی به تولید نمی‌رسد.

وی ادامه داد: اصولاً سرمایه گذاران وقتی وارد سینما می شوند تنها به فکر سود خودشان هستند و چندان دغدغه ای برای ترویج و گسترش فرهنگ ندارند. آن ها می خواهند بدانند اگر مثلاً ۲۰-۳۰ میلیارد تومان برای تولید یک فیلم سرمایه می گذارند بازدهی این کار برای آن ها چیست. بدیهی است که اگر بدانند این سرمایه گذاری بازگشت مالی مطلوبی برایشان ندارد ریسک نکرده و از انجام این کار حذر می کنند. اصولاً سرمایه گذار روی ژانر و تهیه کننده و کارگردانی سرمایه گذاری می کند که مطمئن باشد برایش سودآوری مناسبی دارند.

صلح میرزایی خاطرنشان کرد: به نظر بنده اما مهمترین اتفاق برای جذب سرمایه گذار در سینما این است که سرمایه گذاران از راه سالم انتخاب شوند. اگر سرمایه گذاران سالم به سینما جذب شوند اتفاق خوبی برای هنرهفتم رقم می خورد.

این سینماگر در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما چرا اغلب سرمایه گذاران تمایلی برای تولید فیلم هایی به غیر از کمدی ندارند اظهار داشت: ما باید واقع بین باشیم؛ برخی ژانرها سال‌ها است در سینما از بین رفته اند! الآن این فیلم های کمدی است که در سینما حرف اول و آخر را می زند و سرمایه گذاران برای تولید این فیلم ها است که وارد سینما می شوند.

وی یادآور شد: شما ببینید یک زمانی در سینمای ایران فیلم های اکشن حرف اول را می زدند اما الآن سال های درازی است که این قبیل فیلم ها از دایره تولید خارج شده اند. بنده معتقدم این وظیفه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی است که با سیاست گذاری مناسب تکلیف تولیدات سینمایی را روشن کنند و سبب ساز این شوند که تنوع ژانر دوباره به سینما بازگردد. آن ها می توانند در ابتدای هر سال تعیین کنند که مثلاً در سال جاری ما فقط به ۱۵ فیلم کمدی پروانه ساخت می دهیم و مثلاً ۱۰ پروانه به فیلم های اکشن اعطا می کنیم و یا در حوزه های اجتماعی، کودک و نوجوان، تاریخی و... از فلان تعداد اثر حمایت می کنیم.

کارگردان فیلم های سینمایی «شاهین طلایی» و «دختری به نام آهو» تأکید کرد: ما باید به فردی که با سینما بیگانه است و می خواهد سرمایه‌اش را در اختیار سینما بگذارد حق بدهیم که سرمایه‌اش را برای تولید آثاری صرف کند که امتحان خود را پس داده اند.

صلح میرزایی در بخش دیگری از این گفتگو در خصوص نحوه تقسیم بودجه های سینمایی اظهار داشت: متأسفانه همواره تنها عده ای افراد خاص از بودجه های سینمایی بهره مند می‌شوند در صورتی که عاقلانه این است که مدیران سینمایی جانب عدالت را رعایت کرده و همه افراد سینما را به صورت یکسان در نظر بگیرند و به همه آن ها برای تولید فیلم کمک کنند.

وی افزود: البته دولت همیشه در پی آن است که به اهداف فرهنگی خودش برسد و قطعاً بابت اهداف دیگر سرمایه گذاری نمی‌کند. در واقع بودجه که در اختیار دولت است صرفاً بودجه ای مصرفی است و مسئولان دولتی به بازگشت سرمایه فکر نمی کنند و دست اندرکاران تولید هم در تولید سود خودشان را می برند. آن ها نیازی ندارند که بازگشت سرمایه داشته باشند و یا فیلم های شان برای عموم مخاطبان دارای جذابیت باشد.

این فیلمساز در پایان این گفتگو در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما نباید تدبیری برای این اتفاق اندیشه شود که نهادهای دولتی حداقل فیلم‌هایی را تولید کنند که برای مردم جذاب باشد و در کشوها و انبارها خاک نخورد تصریح کرد: تولید فیلم‌هایی که صرفاً در انبار نهادهای دولتی خاک بخورند و کارآیی لازم برای کشور نداشته باشند از نظر شرعی دارای اشکال است؛ ما در همه دنیا شاهد هستیم که دولت ها و حکومت ها سرمایه گذاری برای اهداف خود دارند در هالیوود و... همینطور است اما فیلم های آن ها به صورت گسترده در دنیا اکران می شود و سرمایه شان بازگشت دارد و ما هم باید چنین هدفی را در مسیر تولید فیلم‌های دولتی مان پیش بگیریم.